Eski Çin hikâyesi:
Bir kırkayak huzurlu, dertsiz, mutsuz bir hayat sürüyormuş, ta ki bir gün bir kara kurbağası ona şu kafa karıştırıcı soruyu sorana kadar:
"Yürürken ayaklarını hangi sırayla hareket ettiriyorsun?" Kara kurbağasının yönelttiği soru kırkayağı öyle allak bullak etmiş ki hemen yaşadığı deliğe çekilip düşünmeye başlamış. Ama ne kadar kafa yorduysa boşuna, cevabı bir türlü bulamamış. Bu soruyu kafasında evirip çevirmekten, en sonunda tek adım atamaz hale gelmiş. Deliğinde öylece kısılıp kalmış ve açlıktan ölmüş.
Felsefe atölyesinde...
Bazı durumlarda sorgulamak elbette gereklidir, ama başka durumlarda doğal ve içgüdüsel hareket etmek daha iyidir. Bu masalın bize öğrettiği şey, kendimiz hakkında fazla soru sormanın kendimizi boğma tehlikesi taşıdığı ve bizi tümden hareket edemez hale getirdiğidir. Peki hepimizde iç gözlem denen bu kendi içimize bakma eğilimi yok mu?
Kaynak: Felsefi Fabllar, Michel Piquema, Ayrıntı Yay.
Comments